Kven kan eg gi skylda spurte eg meg her om dagen, då eg var sint og frustrert over høge smittetal og igjen strengare smittevernreglar. Eg kjende på sinnet som ikkje fekk nokon retning, som taut ut på feil plass. Det var ingen eg kunne stille til ansvar.
Langfredag, den uendelege lange forteljinga om Jesu rettargang; med ei mengde meir eller mindre treffande skuldingar, toing av hender, tilfeldige hendingar som fører til at Jesus vart dømt og hengd på korset. Ikkje tilfeldig i følgje bibelens forfattarar; Det låg i korta. Det ligg i korta slik verda fungerer rett og slett; skulda får ikkje alltid den rettferdige adressat; sinnet fer rundt utan klar retning og treffer både urettferdig og destruktivt.
Kan eg berre gje Jesus skulda spurde eg meg om denne dagen. Det synes ikkje rettferdig; men dei verkeleg store menneska tek gjerne ansvar for meir enn dei kan skuldast for.